assegurar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del bas latin assecurare « far venir segur ».

Prononciacion

/aseɣyˈɾa/

França (Bearn) : escotar « assegurar »

Sillabas

as | se | gu | rar (4)

Vèrb

assegurar

  1. Far èsser segur.
  2. Garantir, metre en estat de fisança, de seguretat.
  3. Prendre una assegurança per un ben o una persona.

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu assegurar
Gerondiu assegurant
Participi passat
singular plural
masculin assegurat assegurats
femenin assegurada asseguradas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present asseguri
assegure[N 1]
asseguras assegura asseguram asseguratz asseguran
Imperfach asseguravi asseguravas assegurava asseguràvem asseguràvetz asseguravan
Preterit assegurèri assegurères assegurèt assegurèrem assegurèretz assegurèron
Futur assegurarai asseguraràs assegurarà assegurarem asseguraretz asseguraràn
Condicional assegurariái assegurariás assegurariá assegurariam assegurariatz assegurarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present assegure assegures assegure assegurem asseguretz asseguren
Imperfach assegurèssi assegurèsses assegurès
assegurèsse
assegurèssem assegurèssetz assegurèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu assegura ! assegurem ! asseguratz !
Negatiu assegures pas ! assegurem pas ! asseguretz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

Del bas latin assecurare « far venir segur ».

Prononciacion

/əsəɣuˈɾa/ (oriental), /aseɣuˈɾa/ (nòrd occidental), /aseɣuˈɾaɾ/ (valencian)

Espanha (Barcelona) : escotar « assegurar »

Vèrb

assegurar

  1. Assegurar.