benigne

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Du latin benignus « benvolent »

Prononciacion

/beˈninne/
escotar « benigne »

Sillabas

be|ni|gne

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
Masculin benigne benignes
[beˈninne] [beˈninnes]
Femenin benigna benignas
[beˈninno̞] [beˈninno̞s]

benigne

  1. Que fa mòstra d'una disposicion al ben, a la benvolença.
    • Un jutge benigne.
  2. Qu'es suau, salutari.
    • Una temperatura benigna.
  3. Se ditz d'un mal, d'una malautiá qu'es pas maligna, que presenta pas de dangièr.
    1. (especialament) Qualifica una afeccion qu’es pas cancerosa.
      • Una tumor benigna.

Antonims

Derivats

Parents

Traduccions

Catalan

Etimologia

Du latin benignus « benvolent »

Prononciacion

Oriental: /bəˈniŋnə/
nord-occidental /beˈniŋne/, valencian /beˈniɡne/

Sillabas

be|ni|gne

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin benigne benignes
Femenin benigna benignes

benigne

  1. benigne (ca)