cordurièr

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De cordurar amb lo sufix -ièr.

Prononciacion

/kuɾðyˈɾjɛ/

Nom comun 1

Declinason
Singular Plural
cordurièr cordurièrs
[kuɾðyˈɾjɛ] [kuɾðyˈɾjɛs]

cordurièr masculin, (equivalent femenin: cordurièra)

  1. Persona que practica la cordura, que lo mestièr es de far de vestits.
  2. Persona qu'inventa de costums.

Variantas dialectalas

Sinonims

Traduccions

Persona que practica la cordura


Persona qu'inventa de costums


Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
cordurièr cordurièrs
[kuɾðyˈɾjɛ] [kuɾðyˈɾjɛs]

cordurièr masculin

  1. (anatomia) Muscule que va de l'iliac fins a partida intèrna del genolh, passant per la cuèissa, e que òbra a extension de la camba e al movemento lateral de la cuèissa (la posicion assetada tradicionala del cordurièr, del sartre).

Variantas dialectalas

Sinonims

Traduccions

Muscle


Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin cordurièr cordurièrs
[kuɾðyˈɾjɛ] [kuɾðyˈɾjɛs]
Femenin cordurièra cordurièras
[kuɾðyˈɾjɛɾo̞] [kuɾðyˈɾjɛɾo̞s]

cordurièr

  1. Relatiu a un dels muscles de la cuèissa.
    • Lo muscle couturier.
  2. En ligam amb la cordura.

Referéncias

  • "vòstras referéncias"