Occitan

deu latin fābŭla « fabla, raconte ».

/ˈfabblo/, /ˈfabblo/, /'fablɔ/, /'fablɔ/

fa | bla

Nom comun

fabla femenin

Raconte relatiu a l'istòria de las religions, deus pòbles.
- Aquela fabla dau dieu tot-poderós, guida d'un pòble unic, s'establiguèt doncas per l'escritura devèrs -550 avans J. C. - _{(Pèire Pessemessa, Lo mistèri de la Santa Trinitat, 2007)}
Apològue, raconte brac, sovent allegoric, en vèrs o en pròsa, qui permet d'illustrar ua morala.
- Las fablas de Jean de La Fontaine, d'Esòp.
Raconte mensongèr.
- Aqueste òmi que menteish e que'ns conta fablas.