fenomèn

Occitan

Etimologia

Del latin phaenomenon, manlèu del grèc φαινόμενον « aparéncia ».

Prononciacion

• /fenu'mɛn/, /fenu'mɛn/

França (Bearn) : escotar « fenomèn »

Sillabas

fe|no|mèn

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fenomèn	fenomèns
[fenu'mɛn]	[fenu'mɛns]

fenomèn masculin

1. Fach observable remarcable o extraordinari.
2. (medecina) Ensemble dels signes observables per diagnosticar una patologia.
3. (filosofia) Objècte tal coma es percebut per un subjècte conscient.
4. (figurat) Causa que suspren per son novelum o per sa raretat.
5. (familièr) Persona que susprend per sas accions, per sas vertuts, per son talent, etc.
6. Persona o animal que presenta una particularitat, una caracteristica, curiositat de fièras.

Derivats

• fenomenal

Traduccions

alemand: Phänomen (de), Naturerscheinung (de) anglés: phenomenon (en) basc: fenomenoa (eu) catalan: fenomen (ca)

espanhòl: fenómeno (es) francés: phénomène (fr) italian: fenomeno (it) portugués: fenômeno (pt)