flaüta

Un article de Wikiccionari.
Una flaüta

Occitan

Etimologia

Benlèu de l'occitan ancian flautar, crosament probable del verb flaujar amb lo latin tardiu flatare[1]

Prononciacion

[flaˈyto]

França (Bearn) : escotar « flaüta »

Sillabas

fla | ü | ta (3)

Nom comun

flaüta femenin

  1. Instrument musical de vent consistent en un tub amb d'orificis e una embocadura per i bufar.

Parents

Traduccions

Referéncias[modificar]

  1. Gran Diccionari de la llengua catalana[1]