futur
Occitan
Etimologia
Del latin futurus (« futur, avenir »), participe futur de sum (« èsser »).
Prononciacion
- /fy'tyɾ/
França (Bearn) : escotar « futur »
Sillabas
fu | tur (2)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | futur | futurs |
| [fy'tyɾ] | [fy'tyɾs] | |
| Femenin | futura | futuras |
| [fy'tyɾo̞] | [fy'tyɾo̞s] | |
futur
- Que concernís l’avenir; que se produirà dins l’avenir.
- L'incertutud de las causas futuras.
Traduccions
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| futur | futurs |
| [fy'tyr] | [fy'tyrs] |
futur masculin
- (gramatica) Temps del mòde indicatiu que concernís l’avenir.
- Lo futur simple a per punt de referéncia lo present, lo futur anterior a per punt de referéncia un moment del futur.
- Avenir, domèni temporal de çò que se passa après lo moment present.
- Lo futur nos lo dirà.
- (Especialament) Projeccion dins l'avenir d'una situacion que pòt càser justa o venir indefinidament ipotetica.
- La prediccion estatistica establís los futurs mai pobables.
Sinonims
Catalan
Etimologia
Del latin futurus (« futur, avenir »), participe futur de sum (« èsser »).
Prononciacion
Oriental: /fuˈtu/ Occidental: nord-occidental /fuˈtu/, valencià /fuˈtuɾ/
Sillabas
fu | tur (2)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | futur | futurs |
| Femenin | futura | futures |
futur
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| futur | futurs |
futur masculin
Francés
Etimologia
Del latin futurus (« futur, avenir »), participe futur de sum (« èsser »).
Prononciacion
- /fytyʁ/
- França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « futur »
Sillabas
fu | tur (2)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | futur | futurs |
| [fytyʁ] | [fytyʁ] | |
| Femenin | future | futures |
| [fytyʁ] | [fytyʁ] | |
futur
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| futur | futurs |
| [fytyʁ] | |
futur masculin