glòria

Occitan

Etimologia

Del latin gloria (« glòria, reputacion, renom, renomada »).

Prononciacion

/'ɣlɔ.ɾiɔ/, /'ɣlɔ.ɾiɔ/

glò | ria (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
glòria	glòrias
['ɣlɔ.ɾiɔ]	['ɣlɔ.ɾiɔs]

glòria femenin

1. La fama brilhanta, universala e duradissa, lo trelús que las vertuts, lo meriti, las grandas qualitats, las grandas accions o las grandas òbras ganha qualqu’un.
2. (Per extension) Persona que las accions, los talents, las òbras, etc., son celèbres.
   • Aqueste actor, ancian glòria del cinèma, es mòrt.
3. (Per exageracion) Parada ; luxe ; vanitat ; sufisença.
4. (Religion) Omenatge fach a Dieu, esplandor
5. (Religion) Beatitud que se'n gausís dins lo paradís.
6. (Pintura religosa) Cercle de lutz, aureòla plaçat a l'entorn de la tèsta dels sants o personas illustras per lors vertuts.
7. (Meteorologae) (Optica) Fenomèn optic ont se vei son ombra projectada sus un nívol e encerclat d’un pargue irizat.

Traduccions

alemand: Ruhm (de) anglés: glory (en) arabi: المجد (ar) catalan: glòria (ca) chinés: 荣耀 (zh) espanhòl: gloria (es) francés: gloire (fr)

grèc: δόξα (el) italian: gloria (it) neerlandés: glorie (nl) portugués: glória (pt) polonés: chwała (pl) romanés: slavă (ro) rus: слава (ru)

Catalan

Etimologia

De l'latin gloria (« glòria, reputacion, renom, renomada »).

Prononciacion

oriental /ˈɡɫɔ.ɾi.ə/, /ˈɡɫɔ.ɾi.ə/

occidental /ˈɡɫɔ.ɾi.a/, /ˈɡɫɔ.ɾi.a/

glò | ria (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
glòria	glòries

glòria femenin

1. glòria