iron

Anglés

Etimologia

De l'anglés mejan iren, forma rotatizada de l'anglés ancian īsern (o isærn, iren e isen. Parent de l'alemand Eisen e del neerlandés ijzer.

Prononciacion

['aɪən] (UK) e [ˈaɪɚn] (US). Estats Units d'America (Connecticut) : escotar « iron »

Sillabas

i | ron (2)

Nom comun

iron neutre

Traduccions

• fèrre ^(oc) masculin

Derivats

flatiron ironclad ironed ironish ironless ironmaster ironmonger ironside ironsides

ironsmith ironstone ironware ironweed ironwood ironwork ironwort irony midiron