logica

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin logicus (« rasonable »), manlèu del grèc λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).

Prononciacion

/lu'dʒi.kɔ/

lo | gi | ca (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
logica logicas
[lu'dʒi.kɔ] [lu'dʒi.kɔs]

logica femenin

  1. Estudi dels procediments de rasonament, sciéncia qu'ensenha a rasonar just.
  2. Sens plan sanat, disposicion per rasonar just, metòde, seguida dins las idèas.
  3. Encadenament natural, normal, necessari dels eveniments.
  4. (Figurat) Biais particular de rasonar.

Parents

Derivats

Traduccions

Forma d'adjectiu

logica

  1. Femenin singular de logic

Italian

Prononciacion

Itàlia : escotar « logica »

Etimologia

Del latin logicus (« rasonable »), manlèu del grèc λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).

Prononciacion

/lo'dʒi.ka/

lo | gi | ca (3)

Declinason
Singular Plural
logica logicas
[lo'dʒi.ka] [lo'dʒi.kas]

Nom comun 1

logica femenin

  1. logica

Nom comun 2

logica femenin

  1. logiciana

Forma d'adjectiu

logica

  1. Feminin singular de logico.

Latin

Etimologia

Del grèc ancian λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).

Prononciacion

[?]

lo | gi | ca (3)

Nom comun

logica femenin (nominatiu) (vocatiu) (ablatiu)

  1. logica

Variantas dialectalas

Neerlandés

Etimologia

Del latin logicus (« rasonable »), manlèu del grèc λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).

Prononciacion

/ˈloxika/

lo | gi | ca (3)

Declinason
Singular Plural
logica logicas

Nom comun

logica femenin

  1. logica