punt

Occitan

Etimologia

Del latin punctum « ponchada, ponch, pic », derivat de pŭngĕre « ponchar ».

Prononciacion

/ˈpynt/, /ˈpynt/, /ˈpyn/, /ˈpyn/

França (Bearn) : escotar « punt »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
punt	punts
[pyn]	[pyns]

punt masculin (gascon) (lengadocian) (vivaroaupenc)

1. Geom.Porcion de l'espaci ont se crosan doas dreitas.
2. Gram.Signe de pontuacion que separa doas frasas.
3. Cercle fòrça pichon.
4. Accion de ponchar un teissut amb una agulha.

   far un punt

5. Cadun dels crosaments de fial en cordura.
6. Gra d'una escala de qualificacion.
7. Recompensas dins un jòc.
8. En cirurgia, sutura, procediment usat per empachar qu'una plaga se torna dobrir.
9. Luòc, usat tanben metaforicament.

Variantas dialectalas

• ponch

Derivats

• puntar
• puntatge
• puntejar
• puntejadís
• puntièr
• puntilha
• puntura

Parents

• punta
• puntut

Traduccions

anglés: point (en) catalan: punt (ca) masculin

francés: point (fr) masculin italian: punto (it) masculin

Romanch

Etimologia

Del latin pons, pontem.

Prononciacion

[?]

Nom comun

punt femenin (puter)

1. Pont.