espanhòl

Veire tanben : espanhol

Occitan

Etimologia

Del latin hispaniolus que donèt en occitan ancian espaignol, qu'a donat tanben l'autonim español en espanhòl o castelhan.

Prononciacion

[espa'ɲɔl]

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « espanhòl »

Sillabas

es | pa | nhòl (3)

Nom comun

espanhòl masculin, f. espanhòla

1. Persona originària d'Espanha.
2. Ling Castelhan, lenga originària d'Espanha tanben parlada en mantun país d'America.

Derivats

• espanholada
• espanholàs, espanholassa
• espanholat
• espanholet
• espanholeta
• espanholisme

Traduccions

anglés: Spaniard (en) [1], Spanish (en) [2]. catalan: espanyol (ca) [1]; castellà (ca) [2], espanyol (ca) [2]. espanhòl: español (es) [1]; castellano (es) [2], español (es) [2]. francés: Espagnol (fr) [1], espagnol (fr) [2].

islandés: italian: spagnolo (it) portugués: espanhol (pt) sicilian: spagnolu (scn) romanés:

Adjectiu

1. Originari, -ària d'Espanha.

Traduccions

anglés: Spanish (en) catalan: espanyol (ca) espanhòl: español (es) francés: espagnol (fr)

italian: spagnolo (it) portugués: espanhol (pt) sicilian: spagnolu (scn)

Referéncias

• Josiana Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l'occitan, Trabucaire, 2011

Vejatz tanben

• Mots en espanhòl dins lo Wikiccionari
• espanhòl sus Wikipèdia