accentuar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin accentuare.

Prononciacion

legadocian /at͡sentyˈa/
gascon /aksentyˈa/
provençau /aksẽⁿtyˈa/
França (Bearn) : escotar « accentuar »

Vèrb

accentuar

  1. Portar l'accentuacion d'un mot sus una sillaba precisa.
  2. Portar l'atencion sus un fach precís.

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu accentuar
Gerondiu accentuant
Participi passat
singular plural
masculin accentuat accentuats
femenin accentuada accentuadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present accentui
accentue[N 1]
accentuas accentua accentuam accentuatz accentuan
Imperfach accentuavi accentuavas accentuava accentuàvem accentuàvetz accentuavan
Preterit accentuèri accentuères accentuèt accentuèrem accentuèretz accentuèron
Futur accentuarai accentuaràs accentuarà accentuarem accentuaretz accentuaràn
Condicional accentuariái accentuariás accentuariá accentuariam accentuariatz accentuarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present accentue accentues accentue accentuem accentuetz accentuen
Imperfach accentuèssi accentuèsses accentuès
accentuèsse
accentuèssem accentuèssetz accentuèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu accentua ! accentuem ! accentuatz !
Negatiu accentues pas ! accentuem pas ! accentuetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)