blòc
Occitan
Etimologia
Del mejan neerlandés blok « tronc ».
Prononciacion
/ˈblɔk/ França (Bearn) : escotar « blòc »
Sillabas
blòc
Nom comun
blòc masculin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| blòc | blòcs |
| [ˈblɔk] | [ˈblɔks] |
- Massa, brave talh d’una matèria pesanta e dura, coma la pèira, lo marbre, lo fèrre gaire pas trabalhada.)
- (arquitectura) Massa de pèira talhada abans d’èsser transportada al pè de l'òbra per una construccion.
- soc de fusta.
- Unes fulhets de papièr de meteis format emepegats ensemble sus una partida d'un sol costat, de biais que se pòsca los desempegar aisidament un après l'autre per prene de nòtas o escriure de letras.
- (programmacion) Grop d'instructions.
- (informatica) Unitat de sèrva sus disc dur.
- (informatica) Grop de donadas registradas o transmesa globalament per de causas tecnicas sens prene en compte lor contengut.
- (informatica) Seccion o contengut d'una seccion d'un programa.
- (politica) Union de diferents Estats, de diferents partits.
- Lo blòc comunista.
- Far blòc, s'unir.
Variantas dialectalas
- blòt (lengadocian)