brocar

Occitan

Etimologia

De bròca.

Prononciacion

/bɾuˈka/, /bɾuˈka/

Vèrb

brocar

1. Transformar un fial de textil en una pèça de teissut en far de malhas.
2. (agricultura) Multiplicar una planta per un dels seus brots.

Sinonims

• tricotar

Variantas dialectalas

• brochar (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	brocar
Gerondiu	brocant
Participi passat
	singular			plural
masculin	brocat			brocats
femenin	brocada			brocadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	bròqui bròque	brocas	broca	brocam	brocatz	brocan
Imperfach	brocavi	brocavas	brocava	brocàvem	brocàvetz	brocavan
Preterit	broquèri	broquères	broquèt	broquèrem	broquèretz	broquèron
Futur	brocarai	brocaràs	brocarà	brocarem	brocaretz	brocaràn
Condicional	brocariái	brocariás	brocariá	brocariam	brocariatz	brocarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	bròque	bròques	bròque	bròquem	bròquetz	bròquen
Imperfach	broquèssi	broquèsses	broquès broquèsse	broquèssem	broquèssetz	broquèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	broca !	—	bròquem !	bròcatz !	—
Negatiu	—	bròques pas !	—	bròquem pas !	broquetz pas !	—
Nòtas