cacalausa

Una cacalausa en passejada

Occitan

Etimologia

Derivat de cochlĕa amb una barreja de cagar e d'onomatopèa.

Prononciacion

[kaka'lawzo]

Sillabas

ca | ca | lau | sa (4)

Nom comun

cacalausa femenin

1. Familha d'animals de talha pichona, del genre Gastropoda, que pòrtan una clòsca.

Variantas dialectalas

• cagaraud
• cagaraula
• escagaròl

Derivats

• cacalauseta

Traduccions

alemand: anglés: snail (en) neutre basc: breton: bulgar: catalan: caragol (ca) masculin, cargol (ca) masculin chèc: danés: eslovac: eslovèn: espanhòl: caracol (es) masculin esperanto: heliko (eo) estonian: finlandés: francés: escargot (fr) gaelic irlandés:

islandés: italian: chiocciola (it) leton: lituanian: neerlandés: norvegian: ongrés: polonés: portugués: romanés: suedés: turc: ucraïnian: