complementari

Occitan

Etimologia

De complement.

Prononciacion

[kumplemenˈtaɾi], /kumplemenˈtaɾi/, provencau [kũⁿplemẽⁿˈtaʀi], /kũⁿplemẽⁿˈtaʀi/ França (Bearn) : escotar « complementari »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	complementari	complementaris
	[kumplemenˈtaɾi]	[kumplemenˈtaɾis]
Femenin	complementària	complementàrias
	[kumplemenˈtaɾio̞]	[kumplemenˈtaɾio̞s]

complementari

1. Que servís a completar.
2. (geometria) Que la soma val un angle drech.
   • Angles complementaris.
3. (fisica) Que la reünion forma la color blanca.
   • Colors complementàrias.

Derivats

• complementaritat

Traduccions

alemand: komplementär (de) anglés: complementary (en) basc: catalan: complementari (ca)

espanhòl: complementario (es) francés: complémentaire (fr) italian: complementare (it) portugués: complementar (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
complementari	complementaris
[kumplemenˈtaɾi]	[kumplemenˈtaɾis]

complementari

1. (matematicas) Complementari d’una partida X d’un ensemble Y : ensemble dels elements de Y apertenent pas a X.
2. Complement.

Catalan

Etimologia

De complement.

Prononciacion

[?]

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	complementari	complementaris
Femenin	complementària	complementàries

complementari

1. complementari ^(ca)

Italian

Prononciacion

[komplemenˈtari], /komplemenˈtari/

Forma d'adjectiu

complementari masculin o femenin

1. Plural de complementare