consolat
Aparença
Veire tanben : Consolat |
Occitan
Etimologia
Del latin consulatus.
Prononciacion
/kunsuˈlat/
Sillabas
con|so|lat
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
consolat | consolats |
[kunsuˈlat] | [kunsuˈlats] |
consolat masculin
- (Antiquitat) Dignitat de cònsol.
- (per extension) Lo temps pendent que s'exercissiá la carga de cònsol.
- (istòria) Regim politic de la fin de la Revolucion Francesa, nascut del còp d'Estat de Napoleon Bonaparte contra lo Directòri.
- (istòria) Organ executiu d'unas municipalitats occitanas, catalanas, italianas, etc, que al cap èran nomenats de cònsols.
- (politica) Carga de cònsol dins una vila estrangièra.
- (per extension) Lòc ont demora o lòc ont trabalha un cònsol.
Parents
Traduccions
|
Forma de vèrb
consolat
- Participi passat al masculin singular de consolar.
Catalan
Etimologia
Del latin consulatus.
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « consolat »
Prononciacion
oriental /kunsuˈɫat/ , occidental /konsoˈɫat/
Sillabas
con|so|lat
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
consolat | consolats |
consolat masculin
Forma de vèrb
consolat
- Participi passat al masculin singular de consolar.