critic

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).

Prononciacion

/kɾi'tik/

cri | tic

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin critic critics
[kɾi'tik] [kɾi'tiks]
Femenin critica criticas
[kɾi'tikɔ] [kɾi'tikɔs]

critic

  1. De natura analitica, capable de jutjar quicòm. Qu'a per objècte de destriar dins un obratge de ment, una produccion d’art, etc.
  2. (Medecina) Qu'anóncia una crisi, al respècte de la crisi.
  3. (Per extension) Que deu menar un cambiament en ben o en mal.
  4. Essencial, determinant.
  5. (Industria nucleara) Se ditz d’un mitan ont s’entreten una reaccion de fission en cadena pendent qu'apareisson tant de neutrons que ne'n desapareisson.

Sinonims

critic (1)

critic (3)

Mots aparentats

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).

Prononciacion

/kɾi'tik/

cri | tic

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin critic critics
[kɾi'tik] [kɾi'tiks]
Femenin critica criticas
[kɾi'tikɔ] [kɾi'tikɔs]

critic

  1. critic

Anglés

Etimologia

Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).

Prononciacion

USA: /ˈkɹɪt.ɪk/

cri | tic

Nom comun

Declinason
Singular Plural
critic critics

critic

Vèrb

critic