critic

Occitan

Etimologia

Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).

Prononciacion

/kɾi'tik/, /kɾi'tik/

cri | tic

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	critic	critics
	[kɾi'tik]	[kɾi'tiks]
Femenin	critica	criticas
	[kɾi'tikɔ]	[kɾi'tikɔs]

critic

1. De natura analitica, capable de jutjar quicòm. Qu'a per objècte de destriar dins un obratge de ment, una produccion d’art, etc.
2. (Medecina) Qu'anóncia una crisi, al respècte de la crisi.
3. (Per extension) Que deu menar un cambiament en ben o en mal.
4. Essencial, determinant.
5. (Industria nucleara) Se ditz d’un mitan ont s’entreten una reaccion de fission en cadena pendent qu'apareisson tant de neutrons que ne'n desapareisson.

Sinonims

critic (1)

• analitic

critic (3)

• crucial

Mots aparentats

• criticar
• criticaire

Traduccions

alemand : kritisch (de) anglés : critical (en) catalan : critic (ca)

espanhòl : critico (es) francés : critique (fr) italian : critico (it)

Catalan

Etimologia

Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).

Prononciacion

/kɾi'tik/, /kɾi'tik/

cri | tic

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	critic	critics
	[kɾi'tik]	[kɾi'tiks]
Femenin	critica	criticas
	[kɾi'tikɔ]	[kɾi'tikɔs]

critic

1. critic

Anglés

Etimologia

Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).

Prononciacion

USA: /ˈkɹɪt.ɪk/, /ˈkɹɪt.ɪk/

cri | tic

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
critic	critics

critic

• critica

Vèrb

critic

• (obsolete, transitive, intransitive) per to criticise (criticar).