curiositat

Occitan

Etimologia

Manlèu del latin curiositas, derivat de curiosus.

Prononciacion

• [kyɾiuzi'tat], /kyɾiuzi'tat/

França (Bearn) : escotar « curiositat »

Sillabas

cu|rio|si|tat

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
curiositat	curiositats
[kyɾiuzi'tat]	[kyɾiuzi'tats]

curiositat femenin

1. Passion, desir, afan de veire, d’aprene de causas novèlas, interessantas, raras, etc.
2. (particular) Enveja granda, tròp granda ardor de saber los secrets, los afars d’altrú.
3. Gost que pòrta a cercar los objèctes corioses, rars, novèls, etc.

Parents

curiós

curiosament

Traduccions

alemand: Neugier (de) anglés: curiosity (en) basc: jakin-mina (eu) catalan: curiositat (ca)

espanhòl: curiosidad (es) francés: curiosité (fr) italian: curiosità (it) portugués: curiosidade (pt)

Catalan

Etimologia

Manlèu del latin curiositas, derivat de curiosus.

Prononciacion

• [kuɾiuziˈtat], /kuɾiuziˈtat/
• [kuɾioziˈtat], /kuɾioziˈtat/

Sillabas

cu|rio|si|tat

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
curiositat	curiositats

curiositat femenin

1. Curiositat