Occitan

Del latin dēcipere vengut *dēcipēre en latin popular.

[de'se.βɾe], /de'se.βɾe/

de | ce | bre (3)

Vèrb

decebre (lemosin) (lengadocian) (provençau) (vivaroaupenc)

Enganar qualqu’un dins sos espers, son esperança.
- Me decebèt per son biais d’agir.
Far vana una esperança.

Infinitiu	decebre
Gerondiu	decebent
Participi passat
	singular			plural
masculin	decebut			decebuts
femenin	decebuda			decebudas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	decebi decebe^{[N 1]}	decebes	decep	decebèm	decebètz	decebon
Imperfach	decebiái	decebiás	decebiá	decebiam	decebiatz	decebián
Preterit	decebèri	decebères	decebèt	decebèrem	decebèretz	decebèron
Futur	decebrai	decebràs	decebrà	decebrem	decebretz	decebràn
Condicional	decebriái	decebriás	decebriá	decebriam	decebriatz	decebrián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	decépia	decépias	decépia	decepiam	decepiatz	decépian
Imperfach	decebèsse	decebèsses	decebèsse	decebèssem	decebèssetz	decebèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	decep !	—	decepiam !	decebètz !	—
Negatiu	—	decépias pas !	—	decepiam pas !	decepiatz pas !	—
Nòtas
↑ Èst e nòrd-èst (Cevena, montpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)