diürn

Occitan

Etimologia

Del latin diurnus, de dies (« jorn »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /diˈyɾn/, /diˈyɾn/

provençau /diˈyʀn/, /diˈyʀn/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	diürn	diürns
	[diˈyɾn]	[diˈyɾns]
Femenin	diürna	diürnas
	[diˈyɾno̞]	[diˈyɾno̞s]

diürn

1. (Astronomia) Que dura vint e quatre òras.
2. Que se debana pendent lo jorn: las òras ont lo Solelh esclaira sus Tèrra
3. Que lo periòde d'activitat se situís entre lo Solelh eissir e colcar.
   1. (botanica) Se ditz de las flors que son obèrtas de jorn e tancadas de nuèch.
   2. (zoologia) Se ditz de l’animal que realiza una granda partida de sas activitats pendent lo jorn, seguissent un ritme de tipe circadiari.

Variantas dialectalas

• diürne

Antonims

• nocturn

Sinonims

• de jorn (lengadocian)
• de dia (gascon)

Derivats

• diürnal

Traduccions

alemand: tagaktiv (de) anglés: diurnal (en), daily (en) (que dura un jorn) basc: catalan: diürn (ca)

espanhòl: diurno (es) francés: diurne (fr) italian: diurno (it) portugués: diurno (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin diurnus, de dies (« jorn »).

Prononciacion

/diˈurn/, /diˈurn/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	diürn	diürns
Femenin	diürna	diürnes

diurn

1. diürn ^(oc)