diable
Aparença
Occitan
Etimologia
Del latin diabolus, manlevat al grèc ancian διάβολος (diábolos).
Prononciacion
/ˈdjabble/
/ˈdjable/ (gascon) (provençal)
/djɛble/ (oèst naut lemosin, parlar en "è")
/ʣablə/[1] (vivaroaupenc, nòrd de la Valaas Occitanas, Archamola)
Sillabas
dia | ble
Nom comun
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | diable | diables |
[ˈdjabble] | [ˈdjabbles] | |
Femenin | diablessa | diablessas |
[djaˈbbleso] | [djaˈbblesos] |
diable masculin
- Reli. Èsser subrenatural e imortal, dotat de poders superiors malefics e que viu en infèrn, dins la religion crestiana.
- Petit carriòt amb de ròdas baissas que permet de transportar de sacs, de caishas, d'objèctes divèrses.
Sinonims
- cohet (1) (gascon)
Parents
Traduccions
Referéncias
- ↑ Ésse soun mèitre. Antologia di scritti occitani dell'Alta Valle di Susa, de Renato Sibille. [ʣablə] escrich "dzâbl" per Angelo Masset d'Archamola