encalar

Occitan

Etimologia

De cala.

Prononciacion

[eŋka'la]

Sillabas

en | ca | lar (3)

Vèrb

encalar trans o intrans

1. Per un naviri, s'ensorrar o se pausar sus un escuèlh.
2. Per un veïcul, immobilizar amb una còta.
3. Per un motor, s'arrestar subran.

Derivats

• encalatge

Traduccions

• alemand:
• anglés: to run aground ^(en)(1)
• catalan: encallar ^(ca)
• espanhòl:
• francés: échouer ^(fr)(1) caler ^(fr)(2)(3)
• italian:
• portugués:

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	encalar
Gerondiu	encalant
Participi passat
	singular			plural
masculin	encalat			encalats
femenin	encalada			encaladas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	encali encale	encalas	encala	encalam	encalatz	encalan
Imperfach	encalavi	encalavas	encalava	encalàvem	encalàvetz	encalavan
Preterit	encalèri	encalères	encalèt	encalèrem	encalèretz	encalèron
Futur	encalarai	encalaràs	encalarà	encalarem	encalaretz	encalaràn
Condicional	encalariái	encalariás	encalariá	encalariam	encalariatz	encalarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	encale	encales	encale	encalem	encaletz	encalen
Imperfach	encalèssi	encalèsses	encalès encalèsse	encalèssem	encalèssetz	encalèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	encala !	—	encalem !	encalatz !	—
Negatiu	—	encales pas !	—	encalem pas !	encaletz pas !	—
Nòtas