esposar

Occitan

Etimologia

(verb 1) Del latin spondere que ven, en bas latin, sponsare

(verb 2) De posar

Prononciacion

/espuˈza/, /espuˈza/

França (Bearn) : escotar « esposar »

Sillabas

es|po|sar

Vèrb 1

esposar

1. Prene en maridatge.

s'esposar

1. Se maridar.

Sinonims

• amolhierar
• maridar

Derivats

• esposada
• esposaire

Parents

• espós / esposa
• esposalhas / esposament
• esposarèl / esposivol

Traduccions

alemand: heiraten (de), nehmen (de), freien (de) anglés: marry (en), take (en) basc: ezkondu (eu) catalan: esposar (ca), casar (ca)

espanhòl: desposar (es), casar (es) francés: épouser (fr), marier (fr) italian: sposare (it) portugués: casar (pt), desposar (pt), , esposar (pt)

Vèrb 2

esposar

1. Metre a sec a fòrça de tròp posar.

s'esposar

1. Venir sec, per un potz o una sèrva d'aiga

Sinonims

• agotar
• assecar
• tarir
• tressecar

Parents

• posar
• potz

Traduccions

alemand: ausschöpfen (de) anglés: dry up (en) basc: catalan: eixugar (ca), esgotar (ca), exhauri (ca)

espanhòl: agotar (es), secar (es) francés: épuiser (fr) italian: esaurire (it) portugués: esgotar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin spondere que ven, en bas latin, sponsare

Prononciacion

Oriental: central /əspuˈza/, /əspuˈza/; balear /əspoˈza/, /əspoˈza/, /əspuˈza/, /əspuˈza/

Occidental: nord-occidental /espoˈza/, /espoˈza/; valencian /espoˈzaɾ/, /espoˈzaɾ/, /espoˈza/, /espoˈza/

Sillabas

es|po|sar

Vèrb

esposar

1. esposar ^(ca)

Espanhòl

Etimologia

De esposas

Prononciacion

/espoˈsaɾ/, /espoˈsaɾ/

Sillabas

es|po|sar

Vèrb

esposar

1. Pausar las maneta, manetar

Portugués

Etimologia

Del latin spondere que ven, en bas latin, sponsare

Prononciacion

Portugal /iʃpuˈzaɾ/, /iʃpuˈzaɾ/

Brasil /iʃpoˈzaɾ/, /iʃpoˈzaɾ/, /ispoˈza/, /ispoˈza/

Sillabas

es|po|sar

Vèrb

esposar

1. esposar ^(ca)
2. Servir de pièja o supòrt.
3. Preconisar, defendre.