exempte

Occitan

Etimologia

Del latin exemptus « accion de levar, de tirar fòra de, d'afranquir ».

Prononciacion

[et͡sˈente], /et͡sˈente/, gascon [egzˈempte], /egzˈempte/, provençau [egzˈẽⁿpˈte], /egzˈẽⁿpˈte/

Sillabas

ex|emp|te

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	exempte	exemptes
	[et͡sˈent]	[et͡sˈents]
Femenin	exempta	exemptas
	[et͡sˈento̞]	[et͡sˈento̞s]

exempte

1. Que, segon lo drech, un privilègi, la natura, es pas subjècte de quicòm ; qu'es pas assubjectit a quicòm.
2. Qu'es garantit de ; qu'es preservat de ; qu'es desprovesit de, liure d'una obligacion o d'una carga

Parents

• exempt

Parents

• exemptar
• exemptat
• exempcion

Sinonims

• dispensat
• franc

Traduccions

alemand: frei (de) anglés: exempt (en) basc: salbuetsi (eu) catalan: exempt (ca)

espanhòl: exento (es) francés: exempt (fr) italian: scevro (it) portugués: isento (pt)

Forma de vèrb

exempte

1. Primièra persona del singular de present del subjonctiu de exemptar
2. Tresena persona del singular de present del subjonctiu de exemptar

Francés

Prononciacion

França (Mülhausen) : escotar « exempte »

Prononciacion

[ɛɡzɑ̃t], /ɛɡzɑ̃t/

Forma d'adjectiu

exempte

1. femenin singular de exempt

Forma de vèrb

exempte

1. Primièra persona del singular de present de l'indicatiu de exempter
2. Tresena persona del singular de present de l'indicatiu de exempter
3. Tresena persona del singular de present del subjonctiu de exempter
4. Primièra persona del singular de present del subjonctiu de exempter
5. Tresena persona del singular de present del subjonctiu de exempter
6. Segonda persona de l'imperatiu de exempter