impulsiu

Occitan

Etimologia

Del latin impulsivus.

Prononciacion

[impylˈsiw], /impylˈsiw/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	impulsiu	impulsius
	[impylˈsiw]	[impylˈsiws]
Femenin	impulsiva	impulsivas
	[impylˈsiβo̞]	[impylˈsiβo̞s]

impulsiu

1. (fisica) Que dona una impulsion.
   • Fòrça impulsiva.
2. (per una persona) Qu'obesís sens resistir a l’impulsion de sa passion, de son caprici, mai fòrta qu'aquela de sa volontat.
   • Un caractèr impulsiu.

Parents

• impuls
• impulsion
• impulsivitat

Derivats

• impulsivament

Reviradas

alemand: treibend (de) anglés: impulsive (en) basc: oldartsu (eu) catalan: impulsiu (ca)

espanhòl: impulsivo (es) francés: impulsif (fr) italian: impulsivo (it) portugués: impulsivo (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin impulsivus.

Prononciacion

[impuɫˈsiw], /impuɫˈsiw/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	impulsiu	impulsius
Femenin	impulsiva	impulsives

impulsiu

1. impulsiu ^(oc)