induire

Occitan

Etimologia

Del latin inducere.

Prononciacion

[indɥiˈɾe], /indɥiˈɾe/, provençau [ĩⁿdɥiˈɾe], /ĩⁿdɥiˈɾe/

Sillabas

in|dui|re

Vèrb

induire

1. Portar, amodar per far quicòm.
   • Volguèt m’induire en error.
2. (logica) Procedir per induccion.
   • Vaquí la consequéncia que n´indusi.
3. (fisica) Produire per induccion.
   • Corrent indusit.

Variantas

• indusir

Variantas dialectalas

• indúser

Sinonims

• enganar
• far enganar
• desaviar

Parents

• indusit
• inductor
• induccion

Traduccions

alemand: induzieren (de) anglés: induce (en) basc: eragina (eu) catalan: induir (ca)

espanhòl: inducir (es) italian: indurre (it) francés: induire (fr) portugués: induzir (pt)

Francés

Etimologia

Del latin inducere.

Prononciacion

França (Somain) : escotar « induire »

Prononciacion

[ɛ̃dɥiʁ], /ɛ̃dɥiʁ/

Sillabas

in|dui|re

Vèrb

induire

1. induire