me

Occitan

Etimologia

Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

Prononciacion

/me/, /me/

Sillabas

me

Pronom personal

me masculin o femenin

1. Pronom de la primièra persona del singular coma complement d’objècte dirècte. Accusatiu de ieu, jo
   • La situacion me fa paur
2. Pronom de la primièra persona del singular coma complement d’objècte indirècte. Datiu de ieu, jo
   • Aquò me sembla logic.
3. Pronom de la primièra persona del singular coma complement d’objècte indirècte. Reflexiu de ieu, jo
   • Me lèvi.

Nòta

• Elison davans una vocala, ven m'
• Dins un sens tonic, ven a ieu / a jo

Traduccions

me: C.O.D., accusatiu
alemand: mich (de) anglés: me (en) basc: catalan: em (ca), me (ca)	espanhòl: me (es) francés: me (fr) italian: mi (it) portugués: me (pt), mim (pt)

me: C.O.I., datiu
alemand: mir (de) anglés: me (en) basc: catalan: me (ca)	espanhòl: me (es) francés: me (fr) italian: me (it) portugués: me (pt)

me: forma reflectiva
alemand: mich (de) anglés: myself (en) basc: catalan: em (ca)	espanhòl: me (es) francés: me (fr) italian: mi (it) portugués: me (pt), mim (pt)

Pronoms personals en occitan

Nombre	Persona	Genre	Nominatiu	Accusatiu	Datiu	Reflexiu
Singular	1èr/èra	—	ieu gascon jo	me, m’
	2d/da	—	tu	te, t’
	3en/ena	Masculin	el gascon eth	lo, l’	li	se
		Feminin	ela gascon era	la, l’
Plural	1èr/èra	Masculin	lengadocian, provençau nosautres gascon nosautes, nosatis provençau nosautrei, nautrei	nos
		Feminin	lengadocian nosautras gascon nosautas, nosatis provençau nosautrei, nautrei
	2d/da	Masculin	lengadocian vosautres gascon vosautes, vosatis provençau vosautrei, vautrei	vos
		Feminin	vosautras gascon vosautas, vosatis provençau vosautrei, vautrei
	3en/ena	Masculin	eles	los	lor	se
		Feminin	ela gascon eths	las gascon eras
Neutre acusatiu				o / ò lengadocian, provençau lo informal ba / bò, gò / ga, òc, zo
Advèrbis pronominals			i, ne , n’, ’n

Anglés

Etimologia

Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

Prononciacion

RU /miː/, /miː/, EUA /mi/, /mi/

Sillabas

me

Pronom personal

me

1. (acusariu, datiu) me ^(oc)

Catalan

Etimologia

Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

Prononciacion

Oriental central /mə/, /mə/, balear /mə/, /mə/, alguerès /ma/, /ma/

Occidental: /me/, /me/

Sillabas

me

Pronom personal

me

1. Forma plena del pronom fèble de la primèra persona del singular em.

Espanhòl

Etimologia

(pronom) Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

(nom) D'origina onomatopeïca.

Prononciacion

/me/, /me/

Sillabas

me

Pronom personal

me

1. (acusariu, datiu, reflexiu) me ^(oc)

Nom comun

me

Francés

Etimologia

Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

Prononciacion

/mə/, /mə/

Sillabas

me

Pronom personal

me

1. (acusariu, datiu, reflexiu) me ^(oc)

Italian

Etimologia

Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

Prononciacion

/me/, /me/

Sillabas

me

Pronom personal

me

1. (acusariu, datiu) me ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin mē, acusatiu e ablatiu de ego, «ieu».

Prononciacion

/me/, /me/

Sillabas

me

Pronom personal

me

1. (acusariu, datiu) me ^(oc)