objectius

Occitan

Etimologia

Del latin Derivat de objècte amb lo sufixe adjectival -if. Objècte es eissit del latin objectum (« çò qu'es plaçat davant »), participi passat substantiu neutre d’obicere o objicere (« getar, plaçar, presentar davant »), format del vèrb jacere (« getar ») amb lo prefixe ob- (« davant »).

Prononciacion

/ud.d͡ʒet'tjus/, /ud.d͡ʒet'tjus/

ob | jec | tius | (3)

Forma d'adjectiu

objectius

1. Masculin plural de objectiu.

Forma de nom comun

objectius masculin

1. Plural de objectiu

Catalan

Etimologia

Del latin Derivat de objècte amb lo sufixe adjectival -if. Objècte es eissit del latin objectum (« çò qu'es plaçat davant »), participi passat substantiu neutre d’obicere o objicere (« getar, plaçar, presentar davant »), format del vèrb jacere (« getar ») amb lo prefixe ob- (« davant »).

Prononciacion

Oriental: central /ub.ʒəkˈtiw/, balear /ob.ʒəkˈtiw/, /ub.ʒəkˈtiw/

Occidental: nord-occidental /ob.ʒekˈtiw/, valencià /ob.d͡ʒekˈtiw/

ob | jec | tius | (3)

Adjectiu

objectius

1. Masculin plural de objectiu

Nom comun

objectius

1. Plural de objectiu