ostentar

Occitan

Etimologia

Del latin ostentare, del frequentatiu de ostendĕre «mostrar».

Prononciacion

/ustenˈta/, /ustenˈta/, procençau /ustẽⁿˈta/, /ustẽⁿˈta/

Vèrb

ostentar

1. Mostrar, especialament amb afectacion o per vanitat.

Parents

• ostensible
• ostension
• ostensòri
• ostentacion
• ostentós

Parents

• exibir

Traduccions

alemand: rühmen (de) anglés: flaunt (en), display (en) basc: catalan: ostentar (ca)

espanhòl: ostentar (es) francés: exhiber (fr) italian: ostentare (it) portugués: ostentar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin ostentare, del frequentatiu de ostendĕre «mostrar».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « ostentar »

Prononciacion

Balearic /ostənˈta/, /ostənˈta/, Central /ustənˈta/, /ustənˈta/, Valencian /ostenˈtaɾ/, /ostenˈtaɾ/

Vèrb

ostentar

1. ostentar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin ostentare, del frequentatiu de ostendĕre «mostrar».

Prononciacion

/ost̪ẽn̪ˈt̪aɾ/, /ost̪ẽn̪ˈt̪aɾ/

Vèrb

ostentar

1. ostentar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin ostentare, del frequentatiu de ostendĕre «mostrar».

Prononciacion

Portugal /oʃtẽˈtaɾ/, /oʃtẽˈtaɾ/; Brasil /oʃtẽˈtaɾ/, /oʃtẽˈtaɾ/, /ostẽˈta/, /ostẽˈta/

Vèrb

ostentar

1. ostentar ^(oc)