politeïsta
Aparença
Occitan
Etimologia
- Derivat de politeïsme dab la substitucion deu sufix -isme per -ista.
Prononciacion
/puliteˈistɔ/ (gascon) (lengadocian) (provençau)
/puliteˈistə/ en ua partida de Gasconha
Adjectiu
Declinason | |
---|---|
Dialècte : gascon | |
Singular | Plural |
politeïsta | politeïstas |
[puliteˈistɔ] | [puliteˈistɔs] |
politeïsta masculin o femenin (auvernhat) (gascon) (lemosin) (lengadocian) (provençau) (vivaroaupenc)
- Qui pertòca lo politeïsme.
- Qui profèssa lo politeïsme.
Parents
Antonims
Traduccions
|
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : gascon | |
Singular | Plural |
politeïsta | politeïstas |
[puliteˈistɔ] | [puliteˈistɔs] |
politeïsta masculin o femenin (auvernhat) (gascon) (lemosin) (lengadocian) (provençau) (vivaroaupenc)
- Persona qui cred en mei d'un diu.
Parents
Antonims
Traduccions
|
|
Referéncias
- Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
- Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C.