revocar

Occitan

Etimologia

Del latin revocare.

Prononciacion

[reβuˈka], /reβuˈka/

Vèrb

revocar

1. Levar una foncion que foguèt donada a una persona, per la sanccionar.

Derivats

• revocable
• revocacion
• revocatòri
• irrevocable
• irrevocabilitat

Reviradas

alemand: widerrufen (de) anglés: to revoke (en) catalan: revocar (ca)

espanhòl: revocar (es) francés: révoquer (fr) italian: revocare (it)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	revocar
Gerondiu	revocant
Participi passat
	singular			plural
masculin	revocat			revocats
femenin	revocada			revocadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	revòqui revòque	revocas	revoca	revocam	revocatz	revocan
Imperfach	revocavi	revocavas	revocava	revocàvem	revocàvetz	revocavan
Preterit	revoquèri	revoquères	revoquèt	revoquèrem	revoquèretz	revoquèron
Futur	revocarai	revocaràs	revocarà	revocarem	revocaretz	revocaràn
Condicional	revocariái	revocariás	revocariá	revocariam	revocariatz	revocarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	revòque	revòques	revòque	revòquem	revòquetz	revòquen
Imperfach	revoquèssi	revoquèsses	revoquès revoquèsse	revoquèssem	revoquèssetz	revoquèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	revoca !	—	revòquem !	revòcatz !	—
Negatiu	—	revòques pas !	—	revòquem pas !	revoquetz pas !	—
Nòtas

Catalan

Etimologia

Del latin revocare.

Prononciacion

[rəβuˈka], /rəβuˈka/ (Oriental central), [rəvuˈka], /rəvuˈka/ (balear), [revoˈkaɾ], /revoˈkaɾ/, [reβoˈkaɾ], /reβoˈkaɾ/ (valencian)

Vèrb

revocar

1. Revocar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin revocare.

Prononciacion

[reβoˈkaɾ], /reβoˈkaɾ/

Colómbia (Cartagena) : escotar « revocar »

Vèrb

revocar

1. Revocar.