sanccionar

Un article de Wikiccionari.
Veire tanben : sancionar

Occitan

Etimologia

De l’latin sanctio, de sancire, « establir una lei ».

Prononciacion

/sant͡sju'na/

Sillabas

san | ccion | nar (2)

Nom comun

sanccionar

  1. Aprobar, confirmar, donar la sanccion.
  2. Reprimir una infraccion, un crime, una fauta; los castigar per une sancion, una penalitat

Traduccions

Aprovar

Castigar

Lengadocian
Infinitiu sanccionar
Gerondiu sanccionant
Participi passat
singular plural
masculin sanccionat sanccionats
femenin sanccionada sanccionadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present sanccioni
sanccione[N 1]
sanccionas sancciona sanccionam sanccionatz sanccionan
Imperfach sanccionavi sanccionavas sanccionava sanccionàvem sanccionàvetz sanccionavan
Preterit sanccionèri sanccionères sanccionèt sanccionèrem sanccionèretz sanccionèron
Futur sanccionarai sanccionaràs sanccionarà sanccionarem sanccionaretz sanccionaràn
Condicional sanccionariái sanccionariás sanccionariá sanccionariam sanccionariatz sanccionarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present sanccione sancciones sanccione sanccionem sanccionetz sanccionen
Imperfach sanccionèssi sanccionèsses sanccionès
sanccionèsse
sanccionèssem sanccionèssetz sanccionèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu sancciona ! sanccionem ! sanccionatz !
Negatiu sancciones pas ! sanccionem pas ! sanccionetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

{{Conjugason/oc/lem/-ar|sanccion}