senhor

Veire tanben : Senhor

Occitan

Etimologia

Del latin medieval sĕniōre («ancian, persona d'autoritat»), derivat de l'adjectiu senior («vielh»).

Prononciacion

[seˈɲu], /seˈɲu/

Sillabas

se | nhor (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
senhor	senhors
[seˈɲu]	[seˈɲus]

senhor masculin

1. (feudalitat) Possessor d'un fèu, d'una tèrra, nòble de naut linhatge
2. (Literari) Títol de cortesiá balhat als òmes
3. persona qu'ocupa la pus primièira plaça endacòm

Sinonims

• sénher

Parents

• senhora

Traduccions

anglés: lòrd (en) catalan: senyor (ca) francés: seigneur (fr)

espanhòl: señor (es) italian: signore (it)

Referéncias

• Inspirat de Diccionari de Cantalausa