successor

Occitan

Etimologia

Del latin successor

Prononciacion

[syt͡seˈsu(ɾ)], /syt͡seˈsu(ɾ)/, provençau: [syt͡seˈsuʀ], /syt͡seˈsuʀ/

França (Bearn) : escotar « successor »

Sillabas

suc|ces|sor

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
successor	successors
[syt͡seˈsu(ɾ)]	[syt͡seˈsu(ɾ)s]

successor masculin (femenizacion: successora)

1. Persona que succedís a una autra dins una foncion, un títol, un ròtle o una institucion.

Reviradas

alemand: Nachfolger (de), Amtsnachfolger (de), Nachfahre (de), Nachkomme (de) anglés: successor (en) basc: oinordekoa (eu)

catalan: descendent (ca), successor (ca) espanhòl: sucesor (es), descendiente (es) francés: successeur (fr) italian: discendente (it), successore (it) portugués: descendente (pt), sucessor (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin successor

Prononciacion

[səkˈsɛsə(ɹ)], /səkˈsɛsə(ɹ)/, [ˈsʌksɛsə(ɹ)], /ˈsʌksɛsə(ɹ)/, [ˈsʌksɛsɔː(ɹ)], /ˈsʌksɛsɔː(ɹ)/, [sʌksɛsɔə], /sʌksɛsɔə/

Sillabas

suc|ces|sor

Nom comun

successor (Plural: successors)

1. successor

Catalan

Etimologia

Del latin successor

Prononciacion

oriental [suksəˈso], /suksəˈso/

Occidental: nord-occidental [sukseˈso], /sukseˈso/, valencian [suk.seˈsoɾ], /suk.seˈsoɾ/

Sillabas

suc|ces|sor

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
successor	successors

successor (femenizacion: successora)

1. successor