vegetau
Occitan
Etimologia
Del latin vegetus (« vivant ») amb -al.
Prononciacion
- provençal: /veʒd͡e'taw/
- gascon: /beʒe'taw/
- lemosin: /vedze'taw/
ve | ge | tau (3)
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : provençal | ||
Singular | Plural | |
Masculin | vegetau | vegetaus |
[ved͡ʒe'taw] | [ved͡ʒe'taw] | |
Femenin | vegetala | vegetalas |
[ved͡ʒe'talɔ] | [ved͡ʒe'talɔ] |
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | vegetau | vegetaus |
[beʒe'taw] | [beʒe'taws] | |
Femenin | vegetau | vegetaus |
[beʒe'taw] | [beʒe'taws] |
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lemosin | ||
Singular | Plural | |
Masculin | vegetau | vegetaus |
[vedze'taw] | [vedze'taw] | |
Femenin | vegetala | vegetalas |
[vedze'talɔ] | [vedze'talɔ] |
vegetau (provençau) (gascon) (lemosin) (vivaroaupenc)
- Relatiu a çò que creis, a la vegetacion, a las plantas.
- Lo règne vegetau, lo carbon vegetau.
Variantas dialectalas
- vegetal lengadocian
Traduccions
Nom comun
vegetau masculin (provençau) (gascon) (lemosin) (vivaroaupenc)
- (Biologia) Èsser vivent pluricellular, organisme autotròf capable de sintetizar los compausants organics a partir de sals minerals posats dins lo sol e d’energia solara, planta