languiment

Occitan

Etimologia

Del vèrb languir amb lo sufix -iment.

Prononciacion

/laŋgiˈmen/, /laŋgiˈmen/

França (Bearn) : escotar « languiment »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
languiment	languiments
[laŋgiˈmen]	[laŋgiˈmens]

languiment masculin

1. Sentiment de lassitud, de descoratjament.

Traduccions

anglés: boredom (en) catalan: enuig (ca) masculin

francés: ennui (fr) masculin italian: noia (it) femenin