luòc comun

Occitan

Etimologia

De luòc e comun.

Prononciacion

lengadocian /ˌljɔ ‿ k ‿ uˈmy/, /ˌljɔ ‿ k ‿ uˈmy/

provençau /ˌljɔ ‿ k ‿ uˈmỹⁿ/, /ˌljɔ ‿ k ‿ uˈmỹⁿ/

Locucion nominala

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
luòc comun	luòcs comuns
[ˌljɔ ‿ k ‿ uˈmy]	[ˌljɔks kuˈmys]

luòc comun (lengadocian), (provençau); masculin

1. Font generala admesa comunament qu'un orator pòt ne tirar d'arguments.
2. Soscadas generalas qu’òm desvolopa a l’escasença de subjèctes particulars.
3. Idèa usada o repicada.

Variantas dialectalas

• lòc comun (lengadocian), (gascon)
• luec comun (provençal), (lemosin)

Sinonims

banalitat estereotipe evidéncia platitud

poncís tautologia topic truisme

Traduccions

alemand: Gemeinplatz (de) anglés: commonplace (en) basc: catalan: tòpic (ca), lloc comú (ca)

espanhòl: tópico (es), lugar común (es) francés: lieu commun (fr) italian: luogo comune (it) portugués: lugar-comum (pt), lugar comum (pt)