boc

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del gallés *bucco- [1].

Prononciacion

/buk/

Bearn : escotar « boc »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
boc bocs
[buk] [buts]
Boc comun de Provença

boc masculin

  1. Cabra mascle.

Variantas dialectalas

Derivats

Locucions derivadas

Traduccions

Referéncias

  • [1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions Errance.

Anglés ancian

Etimologia

Del protogermanic *bōks.

Nom comun

bōc femenin

  1. Libre.

Declinason

singular plural
nominatiu bōc bēċ
acusatiu bōc bēċ
genitiu bēċ, bōce bōca
datiu bēċ bōcum

Catalan

Etimologia

(nom 1) Del gallés *bucco- [1].
(nom 2) Del alemand Bock, de Einbeck («ciutat bièrra»).

Prononciacion

(nom 1) /ˈbok/
(nom 2) /ˈbɔk/

Nom comun 1

Declinason
Singular Plural
boc bocs
[ˈbok] [ˈboks]

boc masculin

  1. Cabra mascle.

Sinonims

Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
boc bocs
[ˈbɔk] [ˈbɔks]

boc masculin

  1. Veirat de bièrra d'un mièg litre.