Vejatz lo contengut

escorgar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin excorticare.

Prononciacion

/eskuɾˈɣa/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « escorgar »

Sillabas

es | cor | gar

Vèrb

escorgar (lengadocian)

  1. Levar la pèl d'un animal.

Derivats

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu escorgar
Gerondiu escorgant
Participi passat
singular plural
masculin escorgat escorgats
femenin escorgada escorgadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present escòrgui
escòrgue[N 1]
escòrgas escòrga escorgam escorgatz escòrgan
Imperfach escorgavi escorgavas escorgava escorgàvem escorgàvetz escorgavan
Preterit escorguèri escorguères escorguèt escorguèrem escorguèretz escorguèron
Futur escorgarai escorgaràs escorgarà escorgarem escorgaretz escorgaràn
Condicional escorgariái escorgariás escorgariá escorgariam escorgariatz escorgarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present escòrgue escòrgues escòrgue escorguem escorguetz escòrguen
Imperfach escorguèssi escorguèsses escorguès
escorguèsse
escorguèssem escorguèssetz escorguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu escòrga ! escorguem ! escorgatz !
Negatiu escòrgues pas ! escorguem pas ! escorguetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)