Pirenèus

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian Πυρηναῖα, possiblament derivat de πυρὸς, «fòc».

Prononciacion

[pire'nɛws]

Sillabas

Pi | re | nèus (3)

Nom pròpri

Pirenèus masculin plural

1. Cadena montanhosa situada entre lo territòri de França e la Peninsula Iberica, costejada per l'Ocean Atlantic al nòrd e la mar Mediterranèa al sud.

Vista dels Pirenèus per satellit.

Derivats

• pirenenc, pirenenca

Locucions derivadas

• Miègjorn-Pirenèus
• Pirenèus Atlantics
• Nauts Pirenèus
• Pirenèus Orientals

Traduccions

alemand: Pyrenäen (de) anglés: Pyrenees (en) aragonés: Pireneus (an), Pirineus (an) basc: Pirinioak (eu) breton: Pireneoù (br) catalan: Pirineus (ca) chinés: 比利牛斯山 (zh) corean: 피레네 산맥 (ko) danés: Pyrenæerne (da) espanhòl: Pirineos (es) esperanto: Pireneoj (eo)

francés: Pyrénées (fr) galician: Pireneos (gl) grèc: Πυρηναία (el) islandés: Pýreneafjöll (is) italian: Pirenei (it) neerlandés: Pyreneeën (nl) polonés: Pireneje (pl) portugués: Pireneus (pt) romanés: Pirinei (ro) suedés: Pyrenéerna (sv) turc: Pireneler (tr)

Referéncias

• Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des pays occitans, Éditions Sud Ouest, 2007 (ISBN 978-2-87901-808-9)

Vejatz tanben

• Pirenèus sus Wikipèdia