fòc

Un fòc

Occitan

Etimologia

Del latin fŏcus.

Prononciacion

[fɔk], /fɔk/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
fòc	fòcs
[fɔk]	[fɔts]

fòc masculin

1. Emission de calor e de lum produsida per la combustion d'un còs.

   Quicòm s'arborèt dins ela, irresistible, fèr, potent coma un còp de vent, coma un grand fòc cremant tota la sèrra sens que los òmes ajan lo poder de l'arrestar. (Leon Còrdas, Sèt pans)

Variantas dialectalas

• fuèc (lengadocian occidental)
• fuòc (lengadocian oriental), (lemosin)
• huec (gascon)

Derivats

focar fòga fogós fogada fogairon fogal foganhièr fogar fogassa fogasson fogasset fogasseta fogassièr

fogassièra fogat fogatada fogatèl fogatge fogatièra fogaton fogon foguejar foguet foguièr foguinenc

Traduccions

alemand: Feuer (de) neutre anglés: fire (en) basc: su (eu) breton: tan (br) bulgar: огън (bg) catalan: foc (ca) masculin corean: 불 (ko) chèc: oheň (cs) espanhòl: fuego (es) masculin esperanto: fajro (eo) estonian: tuli (et) finlandés: tuli (fi) francés: feu (fr) masculin grèc: φωτιά (el) femenin indonesian: api (id)

islandés: eldur (is) italian: fuoco (it) masculin japonés: 火 (ja) leton: uguns (lv) lituanian: ugnis (lt) lorenc roman: fû (lorenc), foïe (lorenc) / foy (lorenc) masculin miao del Xiangxi oriental: ʎɔ³¹dɑ³⁵ (muq) ongrés: tűz (hu) neerlandés: vuur (nl) neutre polonés: ogień (pl) portugués: fogo (pt) masculin rus: огонь (ru) sard: fogu (sc) masculin suedés: eld (sv), brand (sv) turc: ateş (tr) ucraïnian: вогонь (uk)