cratèr

Occitan

Etimologia

Del latin crater -ĕris, sortit del grèc kratḗr -ẽros.

Prononciacion

//

França (Bearn) : escotar « cratèr »

Nom comun

cratèr masculin

1. Boca d'un volcan, que ne sortisson los materials eruptius.
2. Trauc emisferic creat pel sòl per la casuda d'un meteorit o d'un autre objècte.

Traduccions

alemand: anglés: crater (en) catalan: cràter (ca) espanhòl: francés: cratère (fr)