metau

Occitan

Etimologia

Del latin metallum, sortit del grèc métallon (mina; metal).

Prononciacion

/meˈtaw/

França (Bearn) - Gascon : escotar « metau »

Nom comun

metau masculin

1. Quim. Nom donat a d'unes elements situats per las primièras colomnas de la classificacion periodica dels elements, amb de punts de fusion e d'ebullicion enauçats.

Variantas dialectalas

• metal

Traduccions

anglés: metal (en) catalan: metall (ca) espanhòl: metal (es) francés: métal (fr)