pincèl
Occitan
Etimologia
Del latin penĭcĭllus, que ven de pēnis.
Prononciacion
[pinˈsɛl]
França (Bearn) - Lengadocian : escotar « pincèl »
Sillabas
pin | cèl
Nom comun
pincèl masculin
- Aisina que se servisson los pintors per enduire e espandir las colors, e que consistís en un assemblatge de pels d'unes animals, estacats fortament a l’extremitat d’un margue.