cròm

Lo cròm (1) dins lo Tablèu periodic dels elements.

Occitan

Etimologia

Del latin chroma « tint, uscle », del grèc ancian χρῶμα color.

Prononciacion

/ˈkɾɔm/, /ˈkɾɔm/

Sillabas

cròm

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
cròm	cròms
[ˈkɾɔm]	[ˈkɾɔms]

Mòstra de cròm

cròm masculin (lengadocian)

1. (elements) (indenombrable) Element quimic metallic de simbòl Cr e de numèro atomic 24.
2. (indenombrable) Metal pur d'aquel element, dur, d’una color grisenca, acièr argent, resistent a la corrosion e que ternís pas.
3. (metonimia) Pèça cromada.
   • Los cròms d'una veitura.
4. (al plural) Los aliatges de cròm, dins lor ensemble.

Variantas dialectalas

• cròme

Derivats

• cromar

Traduccions

alemand: Chrom (de) anglés: chrome (en), chromium (en) basc: kromo (eu) catalan: crom (ca)

espanhòl: cromo (es) francés: chrome (fr) italian: cromo (it) portugués: crómio (pt) (Portugal), crômio (pt) (Brasil),