devesir

Occitan

Etimologia

Del latin dīvĭdĕre.

Prononciacion

/deβeˈzi/, /deβeˈzi/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « devesir »

Vèrb

devesir (lengadocian) (provençau)

1. Far d'un tot mai d'una part.

Variantas dialectalas

• dividir
• divisir

Traduccions

alemand: dividieren (de) (matematicas) anglés: to divide (en) catalan: dividir (ca)

francés: diviser (fr) italian: dividere (it) naut sorab: diwiděrować (hsb) imperfectiu, diwidować (hsb) imperfectiu

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	devesir
Gerondiu	devesissent
Participi passat
	singular			plural
masculin	devesit			devesits
femenin	devesida			devesidas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	devesissi	devesisses	devesís	devesissèm	devesissètz	devesisson
Imperfach	devesissiái	devesissiás	devesissiá	devesissiam	devesissiatz	devesissián
Preterit	devesiguèri	devesiguères	devesiguèt	devesiguèrem	devesiguèretz	devesiguèron
Futur	devesirai	devesiràs	devesirà	devesirem	devesiretz	devesiràn
Condicional	devesiriái	devesiriás	devesiriá	devesiriam	devesiriatz	devesirián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	devesisca	devesiscas	devesisca	devesiscam	devesiscatz	devesiscan
Imperfach	devesiguèsse	devesiguèsses	devesiguèsse	devesiguèssem	devesiguèssetz	devesiguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	devesís !	—	devesiscam !	devesissetz !	—
Negatiu	—	devesiscas pas !	—	devesiscam pas !	devesiscatz pas !	—