pedagòga
Occitan
Etimologia
Del latin paedagogus « esclau qu'acompanha los enfants, preceptor », de grèc ancian παιδαγωγός, paidagôgós, de παῖς| (enfant) e ἄγω (menar).
Prononciacion
gascon, lengadocian /peðaˈɣɔɣo̞/, provençau /pedaˈgɔgə/
- França (Bearn) : escotar « pedagòga »
Sillabas
pe|da|gò|ga
Nom comun
pedagòga femenin, (equivalent masculin: pedagòg)
- Aquela qu'ensenha als enfants e pren cura de lor educacion.
- (per extension) Aquela qu'a las qualitats d’una bona ensenhaira.
- Èsser una bona pedagòga.
- (per extension) Aquela que, sens n'aver la qualitat, censura las accions e los discors dels autres.
- Fa la pedagòga.
- Especialista de las teorias de pedagogia.