procuraire

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De procurar

Prononciacion

Sillabas

pro | cu | rai | re (4)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
procuraire procuraires
[pruky'raire] [pruky'raires]

procuraire masculin (femenin: procurairitz)

  1. Persona abilitada a agir per altrú.
  2. Oficièr establit per agir en justícia al nom d'aqueles que plaidejan.
  3. (Especialament) Avocat representant lo ministèri public.
  4. (religion Religiós encargat dels intereses temporals d’un ostal religiós.

Tanben s'utiliza: procurador / procurator

Sinonims

Traduccions